www.wfrpsesje.fora.pl

Seril

Przyglądam się uważnie runom, a następnie podążam za nimi coraz mniej mi ta misja się podoba i ciekawe na ile to cholerstwo będzie siedzieć w moich mieczach drapię się po głowie.

Su Yeng

tak to jest jak człowieka pospieszają... nie można sie skupic nawet, jeszcze kaza mu skracac drogi tak to sie konczy mój drogi druchii, a ty krasnoludzie sprawdz czy jesteśmy w stanie dojśc do wyjścia, nie bój sie jestem prawie pewna ze ci sie nic nie stanie jeszcze raz skoro wyszliśmy tam to wyjscie powinno byc staram sie upewnic ze to to wyjście

Ahraman

A kto mówił o łażeniu przez jakieś podejrzane portale?

Su Yeng

chciałeś przyspieszyc naszą podróz to masz
gdybyś nie przeszkadzał bym ją skutecznie przyspieszyła.. krasnal co sie gapisz idź sprawdź to jezioro

Ahraman

Ja przeszkadzałem? Patrzyłem tylko jak bez namysłu rzucasz jakieś czary, a potem twierdzisz, że działają. Boje się myśleć co by było gdyby mnie tu nie było. Niechybnie śmierć już dawno by cię spotkała

Su Yeng

zobacyzmy kogo spotka pierwszego... ja przynajmniej moge sie bronic przed krukami w przeciwieństwie do niektórych

Ahraman

Kruki? Nie zauważyłem ich nawet Taa, bardzo ciekawe. Ale chyba tylko dla niektórych, hehe

Su Yeng

to lepiej żebyś następnym razem zobaczył nie bede miała zamiaru ciebie przed nimi bronic

Siergiej

Seril: Z dwoma naznaczonymi mieczami, ruszyłeś za swoimi chlebodawcami w stronę wejścia do Karak Neger. Wilhelm wyjął ze skrywanej dotychczas pod płaszczem pochwy bogato zdobioną szablę, na której znajduje się runa podobna do Twojej. Alfred zaś pewnie pchnął drzwi i z wnętrza niemal wylała się ciężka do przeniknięcia ciemność, w towarzystwie okropnego odoru zgnilizny. Idź przodem, najemniku nakazał Wilhelm i zrobił Ci miejsce.

Su Yeng, Ahraman: Kipiąc ze złości i nawet na siebie nie patrząc, ruszyliście za ostrożnie stąpającym ku przodowi krasnoludem. W końcu zeszliście z wulkanu i znaleźliście się między drobnymi, kamiennymi budynkami, tworzącymi krąg wokół małego placyku, na którym znajduje się kilka niewielkich kopców, pokrytych niesymetryczną warstwą ciemnych kamieni. Pomiędzy nimi jednak jest coś zupełnie innego. Drewniany pal, do którego przypięty łańcuchami w połowie wysokości jest jakiś nagi mężczyzna.

Ahraman

Hmm, ciekaweKtoś ty? pytam uprzejmie

Seril

może grzeczniej, albo stracisz te swoje usteczka, albo lepiej całą głowę patrzę na niego wściekły i ruszam naprzód ha ha niech myśli, że może mi rozkazywać, już niedługo. żeby czasem tego nie pożałował uśmiecham sie pod nosem i kiedy juz stoje przed nimi rozglądam sie po wnętrzu pomieszceniea do ktorego wchodzimy

Siergiej

Seril: Z mieczami w dłoniach, gotowy na wszystko ruszyłeś przed siebie. Absolutną ciemność pomaga rozwiać Ci Twa elfia natura, która obdarzyła Cię umiejętnością infrawizji - wciąż jednak nie możesz przyzwyczaić się do tego odoru. Hala, jak już się domyśliłeś - wcale nie jest duża. Z tyłu są drzwi, zapewne prowadzące do schodów na wieżę. Poza tym, jest tu raczej pusto. Na ścianach wiszą nieużywane pochodnie, a na samym środku hali stoi niezdarnie wyciosany w kamieniu tron, z kilkoma stopniami. Ktoś na nim siedzi, ale chyba już nie żyje. Szukamy drogi w dół! oznajmił Alfred. I on, i Loftberg, trzymają po płonącej pochodni.

Su Yeng, Ahraman: Podeszliście do pala i zapytaliście wiszącego nad Waszymi głowami, o dziwo wciąż żywego mężczyznę o tożsamość. Bastaard kel Tath oznajmił ochrypłym głosem mężczyzna, z dziwnym akcentem. Nie kojarzycie go z żadnym miejscem. Jest łysy i znacznie wyższy od typowego człowieka. Jego brodę porasta gęsta szczecina. Jak na osobę przykutą do pala, to jest zadziwiająco umięśniony. Uwolnij mnie, odrzucone dziecię Elthari... dodał, w stronę Ahramana.

Su Yeng

a skad mamy pewnośc zę nie zwróci sie to przeciw nam??

Seril

Zrobię co w mej mocy mowię przez zacisnięte zęby wchodze głebiej do pomieszczenia wziąlbym pochodnie, aby jeszce lepiej widzieć, ale wole mieć oba miecze w boju i rozglądam się za jakimiś schodami czy tez zejsciu w dol

Ahraman

Pewność? Jaką znowu pewność? Jakby można było na tym okrutnym świecie komuś wierzyć Wciąż nie powiedziałeś mi kim jesteś? I w zasadzie czemu tu jesteś?

Siergiej

Seril: Z bronią w pogotowiu zacząłeś posuwać się do przodu, nigdzie nie mogąc jednak znaleźć zadnej widocznej ścieżki w dół. Wilhelm z Alfredem zaczęli macać ściany i pochodnie, Tobie zaś wskazali tron. Gdy podszedłeś, głowa trupa uniosła się. To krasnolud. Przeraźliwie blady - jasnoszara skóra w niektórych miejscach poschodziła już z jego martwego ciała, odsłaniając kości. Puste oczodoły wbijają się w Ciebie. Co prawda nie poruszył ustami (może dlatego, że żuchwa dawno już mu odpadła?), ale ktoś się w Twoją stronę ozwał i na pewno nie był to żaden z towarzyszy. Śmierdzicie GROTĄ MORRA. Odejdźcie, zanim odeślę Was do jego krainy. Później nastąpił ochrypły śmiech. Loftberg i jego woźnica wymienili porozumiewawcze spojrzenia.

Ahraman, Su Yeng: Nie ma czasu na wyjaśnienia. Jeśli mnie uratujecie, posiądziecie każdą wiedzę, której zapragniecie. Absolutnie każdą, maluczcy Elthari. I Ty też, Khazad. zaoferował mężczyzna nazywający siebie imieniem Bastaard kel Tath. Z tym czasem, to może mieć rację. Ziemia zatrzęsła się Wam pod stopami i wyraźnie widzicie, że ilość dymu wydostającego się z wulkanu jest coraz większa.

Seril

ladnie sie zaczyna robie krok w tyl i czekam na jakas wieksza reakcje towarzyszy

Ahraman

Spoglądam na niego I kto tu jest maluczki? Dobra, pomóżcie mi zdjąć te łańcuchy

Su Yeng

krasnoludzie spróbuj rozwalic łańcuchy albo pal... cokolwiek wreszcie na coś sie nadasz...

Siergiej

Seril: Odsunąłeś się ostrożnie od trupa. Spokojnie. To tylko martwy krasnolud - choć niewątpliwie dość gadatliwy. Spróbował uspokoić sytuację Alfred. Nieszczególnie skutecznie. Póki nie spotkamy ducha, wiele nam nie zrobi. A bądź spokojny najemniku - spotkamy. Szukajmy teraz wskazówek co do piwnicy. Ściany są czyste - sprawdzaj tron, elfie. Zrobiłeś kolejny krok w stronę tronu i znów ozwał się głos martwego krasnoluda. Ostrzegałem...oznajmił, gasnąc powoli.

Ahraman, Su Yeng: Nakazaliście krasnoludowi rąbać pal. W towarzystwie kolejnych wstrząsów, brodaty najmita wziął się za to i począł siec toporem, w towarzystwie coraz częstszych wstrząsów. Bastaard uśmiechnął się, odsłaniając upiorne, ujmująco białe kły. To na pewno nie jest normalny człowiek. Z resztą - co taki by tutaj robił? W końcu słup, razem ze swoim więźniem runął, wzniecając tuman kurzu. Kel Tath zaśmiał się ochryple. Tyle mogłem zrobić sam. Problemem są łańcuchy, młody Khazad.